4 ος Δίσκος

ΤO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣIΣ (Μαρωνίτικο παραδοσιακό)

Έναν πουλίν επέτασε που του Χριστού τον τάφο
Που κάτω στα φτερούθκια του, χάρτι τζιαι καλαμάρι
Το καλαμάρι έγραφε τζιαι το χαρτίν ελάλε
Ας πάμε στον αφέντη μας, τον πολλοχρονεμένο
Ποσιη αυλές μαρμαρωτές, τζιαι πόρτες ασημένες
Οι πόρτες εν με το ψυχρί τζι’ οι τοίσιοι με τον τόρνο
Στο καμαροπαράθυρο κρέμμεται το λουβάρι
Τζιαι στον οσσιό του λουβαρκού κοιμάται νιος αφέντης
Που την δεξιά του την μερκά κοιμάται αλή του μάνα
Που την ζαβρή του την μερκά κοιμάται ο μαθητής του
Που κάτω στα ποδάρια του κοιμούνται τα παιδιά του
Και στο προσκεφαλάκι του κρέμμονται τα’άρματα του
Χτυπά καμπάνα Φράτζικα, Ρώμεϊκα σημαντρήτη
Χτυπά εις την Ανατολή, τζ’άντιλαλα στην Δύση
Μια εκκλησιά χριστιανική για λλόσου εν ταμένη
Ταμένη τζιαι περίλυπη, τζιαι παραπονεμένη
Το ξύπν’αφέντη να λουθείς, το ξύπνα για ν’αλλάξεις
Τζι’ οι εκκλησιές σημάνουσιν, τζι’Αγίοι Αποστόλοι ψάλλουν
Η φάρσα φέρνει το νερό τζι’η τζίκλα το σαπούνι
Τζι’η πέρτικα η πλουμιστή φέρνει τα’αλλαξημάρι
Οι πέντε φέρνουν το φαρί συν έξι το κοντάρι
Τζιαι συν εφτά τες σκάλες τους, άρχος εν καβαλλάρης
Άρχος εκαβαλλίκεψε στην εκκλησιά να πάει
Ν’ακούσει τον Καλόν Λόγον που λέγουν οι δασκάλοι
Να προσκυνήσει το σταυρό,τζι’άντιερό να πάρει
Σαν είπαμε τα’αφέντη μας, ας πάμε στην τζυρά μας
Τζυρά μαρμαροτραχυλού τζι’αργυροπηγουνάτη
Τζυρά μου στο πηγούνι σου, ο ήλιος ανατέλλει
Στο καμαροφρυδάκι σου, γέρνει τζιαι βασιλεύει
Ξύπνα τζυρά τες Βάγιες σου, να’ρτουν να μας πληρώσουν
Αννέν ασήμι για χρυρό άφηστα των παιδιών σου
Αννέν σησαμοφλάουνο,στέκουν στον ορισμό σου.
Τζι’ η Παναγία τζι’ οΧριστός δεξιά τζι’ αριστερά σας
Τζι’Αγια μαρίνα του κρεμμού, νάνε προστατριά σας
Τζι’ο Μιχαήλ Αρχάγγελος, νάνε βοήθεια σας
Τζιαι όσπου στέκουν τα βουνά να στέκει η αφεγγιά σας
Άμα να γύρουν τα βουνά, νάσιη που την γεννιά σας
Έτσι το λέγουν οι ιερείς, οι νομοδιδασκάλοι
Χριστός Ανέστη τον λαλούν πον η χαρά η μιάλη
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΛΗΘΙΝΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ.
 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ


Άρχοντες καλημέρα σας καλή γιορτή επάνω σας
ήρταν τα βάια ήρτασην τζιε του Λαζάρου έγερση
τ’άγια πάθη του Χριστού αξίως προσκυνήσατε.

Ο Λάζαρος ο δίμητος ο κοτσινοπεθύμητος
ακούσαντον οι όρνιθες τζιε κάτσαν να γεννήσουν
αυκά να κοτσινήσουν το Πάσχα να τσουγκρήσουν.

Περί καλώ σας άρχοντες να ξηγηθώ στον Λάζαρο
τον πρώτο που ευρέθηκε και ύστερα τί έγινε.

Αρχή αρχόντες το λοιπόν και όλοι αφηκράστε μου
Χριστός περί επάτησε εις τ’άγια Ιεροσόλυμα.

Τζιε θαύματα εποίησε μεγάλα και παράδοξα
ως υιός του Θεού, του Θεού αληθινός
ακούσε για τον Λάζαρο.

Τότε εμποφώναξε μια φωνή μεγάλη
ανάστα φίλε Λάζαρε τζι’ακούστην εις τον άδη.

Τότε ξήλθε ο Λάζαρος κιτρίνος μαύρος και χλωμος
τζιε κιτρινοβαμμένος τζι’ αμέσως τον ερώτησα.

Πέσμας Λάζαρε τι είδες εις τον άδη εκεί που πήγες;
Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα τζιε πόνους
της ζωής μου τ’όχει λέω μην με ρωτάτε πλέον
δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι.